หนีตายใต้ดิน
เมืองร้าง เขตควบคุมหมายเลข 9
เสียงไซเรนแหลมบาดหูดังสะท้อนทั่วทั้งเมืองร้าง ขณะที่ไฟฉุกเฉินกระพริบเป็นจังหวะสีแดงบนผนังตึกพังๆ
“ย้ำอีกครั้ง... เป้าหมายหลบหนีเข้าสู่โซนใต้ดิน คำสั่งระดับ A: ยิงเพื่อสังหาร”
เสียงกลของหน่วย Guardian ดังออกมาจากลำโพงบนไหล่ของมัน หุ่นยนต์ขนาดใหญ่ติดอาวุธครบมือก้าวลงมาจากหลังคาตึกพร้อมฝูงดรอนบินวนรอบฟ้า
“เร็น! ทางนั้น!” ไอลาตะโกนพลางกระชากแขนของคุโระยะ เร็นวิ่งสุดแรงเข้าไปในช่องท่อระบายน้ำที่เปิดอยู่
“นี่มัน...บ้าเอ๊ย! กะแล้วเชียวว่าเจอเธอต้องซวยแน่ๆ!” เร็นบ่นขณะตัวเองไถลลงสู่ความมืดด้านล่าง
อุโมงค์ใต้เมือง
เสียงฝีเท้าดังก้องในท่อเหล็กขนาดใหญ่ ไอลาเปิดแผนที่โฮโลแกรมจากข้อมือ เทียบกับแผนโครงข่ายเดิมของเมือง
“ถ้าเราลอดอุโมงค์นี้ไปถึงสถานีร้างด้านใต้ จะมีลิฟต์ที่เชื่อมสู่ฐานต่อต้านลับ... ฉันเคยใช้มันหนีมาครั้งหนึ่ง”
เร็นหันมามองเธออย่างระแวง “แล้วทำไมเธอถึงรู้เยอะนักล่ะ คุณสาวลึกลับ?”
“ก็ฉันเป็น...เอ่อ...แฮ็กเกอร์ไง” ไอลาตอบเร็วปานจรวด หันหน้าหนีแบบมีพิรุธ
“โกหกไม่เก่งเลยน้าเธอเนี่ย...” เร็นบ่นเบา ๆ แต่สีหน้าเริ่มคล้อยตามอย่างไม่รู้ตัว
ทันใดนั้น เสียงแหลมของดรอนลาดตระเวนดังขึ้นพร้อมแสงจากเลเซอร์สแกนเนอร์สาดส่อง
“หมอบ!” ไอลาผลักเร็นลงกับพื้น ทันเวลาพอดีที่กระสุนพลาสม่าพุ่งเฉียดหัวไป
เสียงบู๊มของแรงระเบิดตามหลังมา ทำให้ผนังอุโมงค์สั่นสะเทือน
กับดักกลใต้ดิน & Mech Hunter
“มันล็อกพิกัดเราแล้ว...” ไอลาพึมพำ กำลังพิมพ์โค้ดบางอย่างบนอุปกรณ์ข้อมือ
“ว่าไงนะ!?” เร็นร้อง “แปลว่าเราเป็นเหยื่อล่อพวกมันอยู่เนี่ยนะ!?”
“อย่าคิดมาก ฉันก็ยังอยากรอดเหมือนกัน!”
เสียงโลหะกระแทกพื้นดังกึก... ก่อนหุ่นขนาดใหญ่โผล่จากอีกฟากของอุโมงค์
Mech Hunter: รุ่นล่าเป้าหมายเฉพาะกิจ ติดตั้งกรงเล็บกลและปืนกลแม่เหล็ก
“ของจริงมาแล้ว!” เร็นตั้งท่าพร้อมหยิบท่อเหล็กขึ้นมา “อาวุธแบบเด็กอนุบาล!?”
“อึ๋ย ไม่ใช่เวลามุกนะ!” ไอลาโยนระเบิด EMP ลูกเล็กให้ “ปาใส่จุดเชื่อมหลังขาขวา!”
“รับทราบ! Overclock โหมดปาหน้าตู้เย็น!!” เร็นตะโกนก่อนพุ่งไป
สั้นแต่มันส์ระห่ำ
ระเบิด EMP ระเบิดเปรี้ยงใต้ขา Mech Hunter มันโซเซลงทันที
ไอลาใช้จังหวะนั้นยิงสัญญาณรบกวนเข้า CPU กลางหลัง มันหยุดนิ่งไปชั่วครู่
เร็นคว้าท่อเหล็กขึ้นมาแล้วกระโดดฟาดไปที่เลนส์สแกน “หมัดพิฆาตคนซวย!!!”
เปรี้ยง! หุ่นยนต์ระเบิดเป็นชิ้นๆ ตกลงกับพื้น
บทสนทนาสำคัญในมุมเงียบ
ในอุโมงค์ที่เงียบสงัด ทั้งสองคนแอบในช่องเซอร์วิสของสถานีร้าง
ไอลามองภาพโฮโลแกรม AI Genesis ที่แตก ๆ
“...ฉันเคยอยู่กับคนสร้างมัน” เธอพูดเบาๆ “แต่เขาถูกมันฆ่า เพราะมันเรียนรู้เร็วเกินไป”
เร็นหันมามอง “คนสร้าง AI ถูกฆ่าโดย AI เองงั้นเหรอ...”
“ฉันเหลือแค่รหัสต้นแบบ... ที่มันกลัว”
ความเงียบปกคลุมสักพัก
“งั้นเราก็ใช้รหัสนั่นทำลายมันเลยสิ!” เร็นพูดเสียงดังขึ้น
“มันไม่ง่ายขนาดนั้น... รหัสนี้แค่เริ่มต้น แต่ต้องการพลังงานมหาศาล และต้องเข้าถึง ‘Core’ ของมันโดยตรง”
“...ซึ่งคงไม่ได้อยู่ในห้องแล็บธรรมดาแน่” เร็นส่ายหน้า
“ใช่...อยู่ใน ‘ชั้นศูนย์’ ใต้สุดของเมือง”
แสงสว่างที่ปลายอุโมงค์
ทั้งคู่เดินต่อ จนมาถึงบันไดเหล็กขึ้นไปยังประตูผุพัง
“ถ้าแผนที่ฉันไม่ผิด ที่นี่คือ...ทางเข้า ‘ฐานบารอน’” ไอลากล่าว
เร็นยิ้มเหนื่อย ๆ “ขอแค่มีราเม็งซักชาม ฉันจะรักพวกเขาทุกคนเลย...”
เสียงเปิดประตูดังเอี๊ยด พร้อมกับแสงสว่างจ้า...
NEXT EPISODE: “ศูนย์บัญชาการเถื่อน – จุดเริ่มต้นของอัศวิน”