EP.09 – ความลับของอัซราเอล
“ข้าเคยเป็นมากกว่าดาบ… และข้าก็เคยพลาด... อย่างไม่น่าให้อภัย…”
เสียงของอัซราเอลดังแผ่วเบาในหัวเรย์ ราวกับตัดสินใจจะเปิดเผยบางสิ่งที่เก็บงำมานาน
หลังจากการเผชิญหน้าครั้งที่สองกับราชันเปลวไฟที่จบลงด้วยการถอนตัวอย่างฉิวเฉียด เรย์ ลิเซ่ และบาคุเดินทางต่อมายังซากปรักหักพังที่ถูกเถาวัลย์ปกคลุม ที่นั่นเอง... ความลับในอดีตเริ่มเผยออกทีละนิด
“ที่นี่… ข้าจำได้...” อัซราเอลเอ่ย น้ำเสียงเต็มไปด้วยอารมณ์
เรย์หรี่ตา “นายเคยมาที่นี่?”
“ไม่ใช่แค่มา... ข้าเคยถูกสร้างขึ้นที่นี่”
พวกเขาเดินเข้าไปในวิหารโบราณที่กำแพงเต็มไปด้วยภาพวาดเก่าแก่ ในนั้นปรากฏภาพของนักดาบมากมาย และตรงกลาง… ภาพของชายหนุ่มคนหนึ่งถือดาบดำที่มีเปลวเพลิงสีม่วงพวยพุ่งออกมา
“นั่นมัน… ดาบนาย?”
“ไม่ใช่แค่ดาบของข้า… แต่นั่นคือตัวข้า”
เสียงกรีดร้องจากอดีตดังก้องในหัวเรย์ เขาเห็นภาพที่ไม่ใช่ของเขาเอง
ชายหนุ่มคนนั้น—ผู้ถือดาบอัซราเอล ยืนอยู่ท่ามกลางซากศพนับไม่ถ้วน เปลวเพลิงสีม่วงแผดเผาทุกสิ่งแม้แต่สวรรค์
“เจ้าเคย… ฆ่าคนบริสุทธิ์?”
“ไม่ใช่ด้วยความเต็มใจ... ข้าถูกควบคุม ข้าเคยเป็นดาบของราชันผู้คลั่ง... ข้าทำลายทุกอย่าง... แม้แต่ผู้ที่ข้ารัก”
เรย์ก้มหน้า “แล้วทำไมนายถึงยังอยู่?”
“เพราะก่อนข้าจะดับสูญ ข้าเลือกผนึกตนเองไว้ รอให้มีคนที่ ‘ใช่’ มาใช้ข้าใหม่... คนที่มีหัวใจไม่เหมือนราชันคนนั้น... คนที่เชื่อมั่นในผู้อื่น... เหมือนเจ้า”
ลิเซ่เดินเข้ามาใกล้ พลางวางมือบนไหล่เรย์ “เขาเลือกนายเพราะเชื่อว่านายจะไม่ทำผิดซ้ำ”
บาคุลอยหน้าลอยตา “อุ๊ง~ สรุปว่า ดาบนี่เคยเป็นวายร้ายสุดแสบมาก่อน?”
“ข้าขอให้เจ้าเรียกว่าดาบผู้ ‘มีอดีตอันยากลืม’ เถอะ เจ้าอุ้งกลม”
เรย์เงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะกล่าว “งั้น... ฉันจะใช้พลังนี้ให้ต่างจากนายในอดีต นายจะได้ให้อภัยตัวเองได้ซักที”
“ข้าไม่ต้องการให้อภัย... ข้าแค่อยากเห็นจุดจบที่ต่างจากเดิม”
ทันใดนั้น พื้นดินสั่นสะเทือน เสียงปีกกระพือแรงดังก้อง เมฆดำลอยต่ำเหนือยอดเขาใกล้เคียง เสียงหัวเราะดังมาจากเงามืด
“ในที่สุด... ข้าก็เจอเจ้าอีกครั้ง ดาบวิญญาณแห่งเปลวม่วง... อัซราเอล!”
ร่างสูงใหญ่ที่มีปีกสีดำนับสิบโผล่ออกมา เขาคือ “ไนอาซ” ผู้เฝ้าดาบจากเงามืด อดีตสหายที่ทรยศอัซราเอลและกลืนกินดาบวิญญาณมาแล้วหลายเล่ม
“ไนอาซ... เจ้ายังมีชีวิตอยู่งั้นรึ?”
“แน่นอน... และครั้งนี้ ข้าจะเอาเจ้าคืนมา!”
เรย์ยกดาบขึ้น พร้อมแรงสั่นสะเทือนจากพลังใหม่ที่ปะทุขึ้นมาในมือ
“ถ้าอยากได้อัซราเอล... ก็ข้ามาผ่านฉันไปก่อน!”
เสียงของทั้งสองกึกก้อง
“ข้ารอวันนี้มานาน…”
“ฉันจะไม่ให้ใครแย่ง ‘เพื่อน’ ของฉันไปอีกแล้ว!”
มุกท้ายตอน:
บาคุ: “สรุปแล้ว ดาบอัซราเอลคือวายร้ายกลับใจ?”
ลิเซ่: “ฟังดูเท่แหละ แต่ถ้ายังไม่เลิกกัดเล็บตอนเครียด ฉันจะตีจริงๆ”
เรย์: “ใครกัดเล็บ?! นั่นมันเธอต่างหาก…”
อัซราเอล: “เจ้าสองคน... อย่าทำให้ข้ารู้สึกเหมือนอยู่ในการ์ตูนแนวรักวัยรุ่นได้ไหม!?”
0 ความคิดเห็น