EP.17 – ความทรงจำของสงครามครั้งก่อน
ดินแดนที่แม้แต่วิญญาณยังหลีกเลี่ยง… ความลับในเงามืดของอดีตค่อย ๆ ถูกเปิดเผย และความจริงที่ทุกคนไม่กล้ามองตรง ๆ กำลังจะย้อนกลับมาเขย่าใจของพวกเขาอีกครั้ง!
ฉากเปิด
พวกเรย์เดินทางเข้าสู่ดินแดนต้องห้าม “หุบเขาหมื่นคืน” ท่ามกลางบรรยากาศเย็นยะเยือกและหมอกหนาทึบ ดาบของเรย์สั่นเบา ๆ ราวกับเตือนภัยบางอย่าง
เรย์: “ที่นี่มัน... หนาวแปลก ๆ แฮะ เหมือนความทรงจำกำลังกลายเป็นน้ำแข็งเลย”
ลิเซ่ (มองรอบ ๆ อย่างระวัง): “ไม่มีแม้แต่เสียงนก... หรือแมลง ทุกอย่างเงียบเกินไป”
บาคุ (กระโดดหลบซ้ายหลบขวา): “อุ๊ง~ ที่นี่ขนลุกชะมัด! ข้ายอมไปกินลูกชิ้นกับมังกรยังดีกว่า!”
เซนโทรอส: “เพราะที่นี่เคยเป็นสนามรบ... และกลายเป็นสุสานของเหล่าดาบวิญญาณ”
[Flashback เบลอขาว - 20 ปีก่อน]
เสียงดาบกระทบกันดังสนั่นกลางทุ่งหญ้าเปื้อนเลือด… วิญญาณแห่งดาบลอยวนรอบ ๆ เหล่าทหารผู้ใช้พลังพิเศษ
เด็กชายในชุดคลุมยาวกำลังร้องไห้ ข้างกายมีดาบสีดำที่แตกร้าวครึ่งเล่ม
เสียงลึกลับในอดีต: “พลังของเจ้าทำลายทุกอย่าง แม้แต่สหายของเจ้าเอง…”
กลับสู่ปัจจุบัน
พวกเรย์มาถึง “ประตูวิญญาณ” หินศิลาที่กั้นขอบหุบเขากับโลกภายนอก แต่เมื่อเข้าไป พวกเขาพบกับ “ผู้พิทักษ์แห่งความทรงจำ” – มิวร่า สาวนักดาบในชุดเกราะเบา พร้อมดาบวิญญาณเล่มสีเงินที่มีลวดลายม้วนคลื่น
มิวร่า: “เจ้ามาที่นี่เพื่ออะไร... เพื่อเอาดาบไปใช้ฆ่าอีกงั้นหรือ?”
เรย์ (ขยับตัวป้องกัน): “ไม่! เราแค่อยากหยุดสงครามที่กำลังจะมา!”
มิวร่า: “เจ้าคิดว่าความตั้งใจดีจะแก้ไขอดีตได้งั้นเหรอ?”
[การต่อสู้ระเบิดขึ้น!]
มิวร่าต่อสู้ด้วยสไตล์การเคลื่อนไหวรวดเร็วแบบน้ำไหล เส้นผมของเธอสะบัดตามท่าฟัน และดาบของเธอมีเสียง “พูด” ราวกับน้ำกำลังไหลริน
ลิเซ่: “เร็วเกินไป! ข้าแทบมองไม่ทันเลย!”
บาคุ (โดนซัดกระเด็นไปติดต้นไม้): “อุ๊ง~ ดาบน้ำเนี่ยมันซัดแรงเหมือนคลื่นยักษ์เลยนะ!”
อัซราเอล (ยืนกอดอกนิ่ง): “...นี่แหละคือ ‘มิวร่าผู้ไร้แผล’ ตำนานแห่งดาบที่สาม”
ระหว่างการต่อสู้
เรย์เริ่มฟังเสียงของดาบมากกว่ามองการโจมตี เขาจับจังหวะของการไหลในดาบมิวร่าและใช้ “ใจ” เข้าต้าน ไม่ใช่แค่พลัง
เรย์: “เจ้าปกป้องที่นี่... เพราะเจ้ากลัวอดีตจะซ้ำรอยใช่ไหม?”
มิวร่า: “......”
ภาพแฟลชแบ็กแวบเข้ามา — มิวร่าครั้งยังเป็นทหารหญิงคนหนึ่ง ร้องไห้อยู่หน้าศพเพื่อนร่วมรบ ผู้ถือ “ดาบวิญญาณเล่มที่สี่” ที่ตายเพราะความทะเยอทะยานของมนุษย์
ฉากน้ำตา – ปลดล็อกใจผู้พิทักษ์
เรย์เดินเข้าไปหาโดยลดดาบลง
เรย์: “ข้าไม่อยากเห็นใครตายอีกแล้ว… และข้าไม่อยากให้เจ้าต้องแบกความทรงจำนั้นไว้คนเดียว”
มิวร่า: “...เจ้าเหมือนเขาจริง ๆ ด้วยนะ... เหมือนกับ ‘คาเอล’…”
น้ำตาของมิวร่าไหลออกมาก่อนจะหยิบ “ดาบวิญญาณเล่มที่สาม” ส่งให้เรย์
มิวร่า: “รับมันไป… และพิสูจน์ว่าเจ้าคือคนที่จะไม่ซ้ำรอยอดีต”
หลังการต่อสู้สงบลง
พวกเรย์ได้ครอบครองดาบวิญญาณเล่มที่สาม ดาบเล่มนี้ชื่อว่า “ซิลเวียน่า” – ดาบแห่งสายน้ำและความเมตตา เสียงในดาบอ่อนโยนและสงบ
ดาบพูดกับเรย์เบา ๆ:
“น้ำอาจดูอ่อนโยน… แต่ก็สามารถหลอมภูเขาและเจาะหินแข็งได้เช่นกัน”
มุกท้ายตอน:
บาคุ: “อุ๊ง~ ข้าขอแค่บ่อน้ำอุ่น ๆ กับปลาย่างก็พอแล้ว! ไม่ต้องดาบ ไม่ต้องวิญญาณแล้ว!”
มิวร่า (หัวเราะ): “ถ้าเจ้ามีปลาย่าง ข้าขอแบ่งครึ่งนะ”
ลิเซ่: “ข้านึกว่าเจ้าคือผู้พิทักษ์สุดขรึมซะอีก… สุดท้ายก็แพ้ท้องสินะ”
0 ความคิดเห็น