EP.16 – สู้ด้วยใจไม่ใช่แค่ดาบ
ดาบพันวิญญาณ (Soulblade Chronicle)
เมื่ออดีตอันขมขื่นกลับมาเยือน การต่อสู้ครั้งนี้ไม่ใช่แค่การวัดพลังแห่งดาบ แต่คือการพิสูจน์จิตใจ! ความกล้าหาญและมิตรภาพจะเป็นดาบแท้ที่ตัดผ่านเงามืดแห่งอดีตได้หรือไม่?
ภายในซากวิหารกลางป่า พลังมืดจากเซนโทรอสแผ่กระจายออกไปราวคลื่นพายุ ดวงตาของเขาสะท้อนเงาของอดีตที่เจ็บปวด
“ข้าคิดถึงเจ้ามากเลยนะ อัซราเอล…”
“เซนโทรอส… เจ้ายังไม่เปลี่ยนเลย” อัซราเอลสบตานิ่ง “ยังใช้ความแค้นขับเคลื่อนชีวิตอยู่รึ?”
“ไม่ใช่แค่ความแค้น… แต่เป็นความจริงที่เจ้าทุกคนไม่กล้าเผชิญ”
เรย์ก้าวขึ้นมาข้างหน้า ดาบในมือสั่นเล็กน้อย
“เจ้าคืออดีตเพื่อนของอัซราเอลจริงเหรอ? ทำไมต้องต่อสู้กันด้วยล่ะ?”
“เพราะเขาทอดทิ้งข้า… เหมือนที่ดาบทอดทิ้งข้าด้วยยังไงล่ะ!!”
การต่อสู้ระหว่างเซนโทรอสกับกลุ่มของเรย์เริ่มขึ้นอย่างดุเดือด พลังมืดของเซนโทรอสแปรเปลี่ยนวิหารให้กลายเป็นสนามรบวิญญาณ เสียงกรีดร้องของดาบดังสะท้อนไปทั่ว
ลิเซ่สร้างม่านแสงป้องกัน แต่ก็สั่นสะเทือนทุกครั้งที่พลังปะทะกัน
“ไม่ไหวแน่… ถ้าเรายังสู้แบบนี้!” ลิเซ่หอบหนัก
บาคุหลบลูกดาบที่พุ่งมาพร้อมตะโกน “อุ๊ง~ ใจเย็นก่อน! พลังแบบนี้มันโกงไปแล้ว!”
เรย์กัดฟันแน่น “ไม่! ข้าจะไม่ถอย… ดาบของข้า… ขอร้องล่ะ ตอบสนองข้าที!”
ทันใดนั้น แสงจากดาบของเรย์เปล่งประกายเรืองรองขึ้น ท่ามกลางแรงกดดันของพลังมืด วิญญาณในดาบเริ่มสื่อสารกับเขา
“จงเชื่อในตนเอง… เพราะใจของเจ้าคือดาบที่แท้จริง”
การปะทะครั้งใหม่เริ่มขึ้น คราวนี้เรย์ไม่หลบหนีอีกต่อไป เขาใช้ใจในการฟังจังหวะของศัตรู และตอบโต้ด้วยความมั่นคงราวดาบที่ปักมั่นไม่ไหวเอน
“การฟันของเจ้ามีจังหวะ…” เซนโทรอสพึมพำ “มันไม่ใช่พลังอย่างเดียว แต่คือความศรัทธา…”
เรย์ตอบกลับด้วยแววตานิ่ง “เพราะข้าไม่ได้สู้เพื่อตัวข้าเอง… แต่เพื่อทุกคน… และเพื่ออดีตของเจ้า ที่ยังรอการเยียวยา”
พลังของเซนโทรอสเริ่มสั่นคลอน ความทรงจำอันเจ็บปวดผุดขึ้นมา ทั้งวันที่เขาถูกทอดทิ้ง ทั้งเสียงของดาบที่เงียบหายไปตลอดกาล
อัซราเอลเดินเข้ามาเคียงข้างเรย์
“ข้ายังจำคำสาบานของพวกเราได้… ว่าจะไม่ทิ้งใครไว้เบื้องหลัง”
เซนโทรอสเบิกตากว้าง ก่อนจะคุกเข่าลงด้วยน้ำตาไหลช้า ๆ พลังมืดสลายหายไป
หลังการต่อสู้ เซนโทรอสยอมรับความผิดพลาดของตน และเผยเบาะแสของ “ดาบวิญญาณเล่มที่สาม” ซึ่งถูกผนึกไว้ใน “หุบเขาหมื่นคืน” — ดินแดนต้องห้ามที่แม้แต่วิญญาณยังไม่กล้าย่างกราย
พวกเรย์ตัดสินใจออกเดินทางต่อ โดยมีเซนโทรอสร่วมทางในฐานะสหายผู้สำนึก
มุกท้ายตอน:
บาคุ: “อุ๊ง~ ข้าไม่ได้ร้องไห้นะ แค่ฝุ่นเข้าตาเอง!”
ลิเซ่: “ฝุ่นเหรอ? ฝุ่นเข้าไปทั้งหัวใจล่ะมั้ง!”
เรย์: “เจ้านี่น้ำตาแตกเก่งจริง ๆ แฮะ”
0 ความคิดเห็น