EP.15 – นักล่าดาบกลับมาอีกครั้ง
ดาบพันวิญญาณ (Soulblade Chronicle)
ศัตรูจากอดีตหวนคืน! ตัวตนลึกลับที่เคยทิ้งรอยแผลในใจของเรย์ปรากฏตัวอีกครั้ง พร้อมกับเบาะแสใหม่ของดาบเล่มที่สาม และคำถามที่ยังไม่มีคำตอบเกี่ยวกับ "สงครามวิญญาณครั้งก่อน"
หมู่บ้านวิญญาณเงียบงันหลังพายุการต่อสู้สิ้นสุดลง เถ้าถ่านและกลิ่นไหม้ลอยอบอวลในอากาศ ทว่าใจของทุกคนกลับหนักอึ้งยิ่งกว่าสภาพรอบกาย
ลิเซ่ก้มมองฝ่ามือที่ยังมีรอยไหม้จากเวทสนับสนุนเมื่อครู่
"แปลกแฮะ... ถึงเจ็บ แต่ก็รู้สึกว่ามันคุ้ม..."
“เจ็บเพราะใช้เวทสนับสนุน หรือเพราะโดนบาคุเหยียบขาตอนต่อสู้?” เรย์แซวพร้อมยิ้มมุมปาก
“เจ้าาาาาา!!!” ลิเซ่ชี้หน้าเรย์ก่อนจะหันไปฟาดบาคุเต็มแรง
“อุ๊ง~ ข้าแค่เหยียบเบา ๆ เองน้าาา~!”
เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้น แต่อัซราเอลยังคงนิ่งสงบ ดวงตาทอประกายคาดเดาไม่ได้
“ยังมีบางอย่างที่ข้าไม่เข้าใจ…”
“หมายถึงเรื่องอสูรที่แยกร่างได้?” เรย์ถาม
“ไม่ใช่… แต่เป็นพลังที่สั่งการพวกมันต่างหาก” อัซราเอลหรี่ตา “มัน... คุ้นเคยมากเกินไป”
ในเงามืดของป่าลึก เสียงก้าวเดินเบา ๆ เคลื่อนไหวอย่างไร้เสียง ร่างหนึ่งในชุดคลุมสีดำยืนมองซากหมู่บ้านด้วยรอยยิ้มมุมปาก
“พวกเจ้าพัฒนาเร็วเกินไปนะ... เรย์”
ชายในผ้าคลุมผายมือออก ชิ้นส่วนจากอสูรแตกกระจายลอยขึ้นมาลอยรอบตัว ก่อนจะรวมตัวกันเป็นเงาดำรูปร่างคล้ายมนุษย์
“ถึงเวลาทดสอบบทต่อไปแล้วล่ะ...”
เขากระซิบชื่อที่ไม่มีใครรู้จักอีกแล้วในโลกใบนี้... "เซนโทรอส"
ที่หมู่บ้าน พวกเรย์เริ่มฟื้นพลังหลังต่อสู้ แต่บรรยากาศกลับเปลี่ยนไปอย่างแปลกประหลาด
“ใครก็ได้บอกข้าทีเถอะว่าทำไมข้าถึงฝันเห็นไอติมพูดได้เมื่อคืน!” บาคุตื่นขึ้นพร้อมตะโกน
“นั่นคือฝันของคนที่กินซุปดอกวิญญาณมากไปน่ะ” ลิเซ่พึมพำ พลางยกถ้วยข้าวต้มให้
“แต่… ไอติมพูดว่า ‘ระวังนักล่าดาบ’ ด้วยนะ…”
ทุกคนเงียบไปในทันที
“พูดอีกทีสิ บาคุ” อัซราเอลหันมาจ้องเขม็ง
บาคุเลียปากแล้วพูดเสียงเบา “ในฝัน ไอติมวิญญาณบอกว่า ‘นักล่าดาบคนที่แข็งแกร่งที่สุด... กลับมาแล้ว’ ”
คืนนั้นเอง กลุ่มของเรย์ตัดสินใจออกเดินทางต่อเพื่อตามหาดาบเล่มที่สาม โดยมีจุดหมายคือ "หอคอยผนึกฟ้า" — สถานที่ซึ่งตามตำนานคือจุดเริ่มต้นของสงครามวิญญาณครั้งแรก
แต่ระหว่างทาง พวกเขากลับพบกับการซุ่มโจมตีโดยบุรุษปริศนาในชุดเกราะดำทมิฬ พร้อมกับพลังที่ทำให้ดาบของอัซราเอลถึงกับสั่นไหว
เรย์จ้องมองชายคนนั้น “แกเป็นใคร...!?”
“ข้าเหรอ...” ชายคนนั้นถอดหมวกเหล็ก เผยใบหน้าหล่อเหลาแต่เย็นชา “ข้าเคยเป็นเจ้าของดาบวิญญาณเหมือนเจ้ามาก่อน… แต่ตอนนี้... ข้าล่าเจ้าพวกมันแทน”
เสียงฟ้าร้องคำรามก่อนที่การปะทะจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง!
การต่อสู้รุนแรงจนดาบของเรย์เกือบแตกร้าว ส่วนอัซราเอลถึงกับบังคับตัวเองให้หลบมากกว่าปะทะโดยตรง
“ดาบของเจ้า... มันสั่น… เหมือนกำลังกลัว…” เรย์เหลือบมองอัซราเอล
“มันรู้ว่าเคยพ่ายแพ้ให้กับคน ๆ นี้มาก่อน…” อัซราเอลกัดฟันแน่น
“เฮ้ ๆ! ข้าว่าเรารีบวิ่งก่อนที่พลังข้าจะหมดนะ!” บาคุคว้ามือทั้งสองแล้วเตรียมวิ่ง
ลิเซ่ปล่อยเวทแสงจ้าจนทุกคนอาศัยโอกาสนั้นหนีได้สำเร็จ
หลังจากหนีรอด พวกเขาหยุดพักที่ซากวิหารกลางป่า ซึ่งลึกลับจนไม่มีในแผนที่
“ข้าไม่เข้าใจเลย ทำไมนักล่าดาบถึงล่าดาบพวกเดียวกันเอง?” เรย์ถอนใจ
อัซราเอลถอนหายใจเบา ๆ ก่อนพูดว่า “เพราะครั้งหนึ่ง พวกเขาคือ ‘เหล่าผู้ถูกทอดทิ้ง’… ผู้ที่เคยถูกดาบเลือก... แล้วถูกพรากพลังไป”
ขณะพวกเขากำลังพัก เสียงในเงามืดดังขึ้นอีกครั้ง
“บางคนเกิดมาเพื่อเป็นผู้เลือก... แต่บางคนเกิดมาเพื่อถูกเลือกทิ้ง”
ร่างในผ้าคลุมดำอีกคนหนึ่งเดินออกมา
“ยินดีที่ได้พบอีกครั้ง... เรย์”
“เซนโทรอส!?”
เสียงเรียกชื่อดังก้องราวสายฟ้าแลบ พลังมืดแผ่ซ่านทั่ววิหาร วิญญาณรอบข้างถึงกับสลายหายไป
“เจ้ารู้จักข้าด้วยหรือ? ข้าดีใจนะ” เขายิ้มอย่างไม่แยแส “แต่ต่อจากนี้... เจ้าจะไม่ลืมชื่อข้าไปอีกตลอดชีวิต”
มุกท้ายตอน:
บาคุ: “อุ๊ง~ วิหารนี่ไม่มีห้องน้ำเลยเหรอ?”
ลิเซ่: “เจ้าจะกลัวเซนโทรอสหน่อยก็ไม่ได้เรอะ!?”
เรย์: “อย่าเพิ่ง! ข้าก็เริ่มปวดเหมือนกันแล้ว!”
0 ความคิดเห็น