ตอนที่ 8: การกลับมาของยมทูตต้องห้าม
ออฟฟิศยมโลกเช้านี้เงียบผิดปกติ ฮาเซกินั่งง่วงอยู่ที่โต๊ะ ข้าง ๆ ทามะที่กำลังเลียอุ้งเท้า
“เช้าแบบนี้ไม่มีเคสเหรอ?” ฮาเซกิบิดขี้เกียจ
ยูนะเดินมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียดกว่าปกติ “มีนะ…แต่ไม่ใช่เคสที่นายจะจัดการได้”
“หา? แล้วทำไมต้องทำหน้าแบบนั้นล่ะ”
ยูนะไม่ตอบแต่ยื่นแฟ้มประวัติคนตายมาให้ ภาพบนเอกสารทำให้ฮาเซกิยกคิ้ว
“ไคโตะ อดีตยมทูตระดับ S-Class?”
ที่มุมมืดของโลกมนุษย์ — หน้าร้านขายกล้องเก่า
ชายในชุดเสื้อโค้ทสีดำยืนพิงเสา สูบบุหรี่เงียบ ๆ ก่อนจะเงยหน้ามองกล้องวงจรปิด
“นานจังเลยนะ... พวกนายยังตามกฎโง่ ๆ กันอยู่หรือเปล่า?” เขาพูดกับอากาศ
ร่างนั้นคือ ไคโตะ ผู้ที่เคยเป็นยมทูต แต่ถูกถอดออกจากระบบด้วยข้อหา “ผิดจรรยาบรรณ”
“ระบบลบเขาออกไปจากสารบบหมดแล้ว” ยูนะอธิบาย “แต่ไม่รู้ทำไมช่วงนี้เขากลับมาเดินในโลกคนเป็นได้อีกครั้ง”
“เขาเป็นวิญญาณเรอะ?” ฮาเซกิงง
“ไม่ใช่... เขาอยู่ในสถานะ ‘ทับซ้อน’”
ทามะขมวดคิ้ว “ของพรรค์นั้นมันเป็นไปไม่ได้…นอกจากว่า—”
ยูนะพยักหน้าเบา ๆ “เขามีสิทธิ์แก้ระบบ…หรือสร้างระบบซ้อนทับเอง”
เย็นวันนั้น ฮาเซกิกับทามะลงพื้นที่เฝ้าระวัง แวะเดินตามเส้นทางที่ไคโตะน่าจะผ่าน
“มีแค่คำเตือนว่าเขาชอบปรากฏใกล้ที่ที่คนกำลังลังเลระหว่างความเป็นกับความตาย”
ฮาเซกิกำลังจะถามทามะว่าหมายถึงอะไร แต่เสียงเบรกจักรยานก็ดังขึ้นจากถนนข้างหน้า
เด็กมัธยมเกือบถูกรถชน ร่างกายสะดุดขอบฟุตบาทก่อนจะล้มลงไปกอง
“นั่นมัน…”
ท่ามกลางผู้คน ไม่มีใครเห็นชายคนหนึ่งในชุดดำกำลังย่อตัวลงกระซิบข้างหูเด็กคนนั้น
“นายเคยสงสัยไหม...ว่าใครเป็นคนกำหนดเวลา?”
ไคโตะเหลือบตามามองฮาเซกิ
“โผล่มาแล้ว!” ฮาเซกิควักเคียวเตรียมบวก แต่ไคโตะหายวับทันที
ทามะพึมพำ “เจ้านี่…ยังไวเหมือนเดิมเลยแฮะ”
กลับมายมโลก ฮาเซกิเล่าเรื่องทั้งหมดให้ยูนะฟัง
“เขาถามว่าใครเป็นคนกำหนดเวลา… นั่นหมายความว่าไง?”
ยูนะถอนหายใจ “ถ้าฉันตอบได้ นายก็คงไม่ต้องเป็นยมทูตฝึกหัดหรอก”
“เฮ้ยยย เดี๋ยวนะ!”
ทามะกลอกตา “มันหมายความว่าเวลาอาจไม่ได้ ‘เป็นเส้นตรง’ อย่างที่เราคิด”
ฮาเซกิงง “เส้นตรงแล้วทำไมอะ?”
“หมายถึง...บางทีความตายไม่ได้มาพร้อมเวลาด้วยซ้ำ” ยูนะเสริม “บางคนถึงตายก่อนเวลา บางคนรอดทั้งที่ควรตาย”
ค่ำคืนนั้น ฮาเซกินอนไม่หลับ เขานอนจ้องเพดานพลางพึมพำกับตัวเอง
“ใครเป็นคนกำหนดเวลาเหรอ...?”
เสียงลมพัดผ่านหน้าต่างห้องอย่างแผ่วเบา
ไคโตะยืนอยู่บนดาดฟ้าของอาคารฝั่งตรงข้าม จ้องมองลงมา
“อย่าทำให้ผิดหวังล่ะ เด็กนั่น…”
0 ความคิดเห็น