ตอนที่ 6: เคียวล่องหนกับคนใช้ผิดมือ
"อื้ม...ล็อคซะมิดชิดแบบนี้ แสดงว่าต้องมีของดีแน่นอน!"
ฮาเซกิพูดเบา ๆ พลางก้มตัวมุดผ่านช่องระบายอากาศเข้าไปในโกดังลับกลางยมโลก สถานที่เก็บอาวุธระดับสูงของเหล่ายมทูตเต็มขั้น
พนักงานยมโลกเงียบเชียบเพราะเป็นวันอัพเดตระบบ พนักงานประจำลาพัก… ใครบางคนเลยถือโอกาส!
"เคียว ๆๆๆ อยู่ไหนนะ เคียวระดับ S นี่มันต้องเท่สุด ๆ! ถ้าฉันได้มันไปล่ะก็—"
ท่ามกลางความมืดเย็นเฉียบ แสงสีฟ้าเรืองรองลอดออกมาจากลังไม้ขนาดใหญ่
ฮาเซกิยิ้มกว้างทันที "เจอแล้วววว!"
เขาค่อย ๆ ยกกล่องออก ด้านในมีเคียวสีดำขลับที่สลักลวดลายยันต์โบราณ ตัวด้ามยาวประมาณไม้เบสบอลพอดีมือเขาเป๊ะ
"นี่แหละ! เคียวล่องหน...แต่ใช้เป็นไม้ตีวิญญาณก็น่าจะมันส์ดี!"
วันรุ่งขึ้น — ภารกิจไล่วิญญาณหลุดระบบ
ฮาเซกิพุ่งเข้าไปกลางตลาดย่านชินไซ กับทามะที่ขี่หลังตามหลังมา "เจ้านั่นอยู่ไหนนะ—อ๊ะ! เจอแล้ว!!"
ผีสิงร่างมนุษย์ขายเนื้อหมูในตลาด ท่าทางกระตุกกระตักแปลก ๆ และทำเสียงแหลมสูง
"นั่นผีแน่นอน! ได้เวลาโชว์ของล่ะ!!"
ฮาเซกิยกเคียวขึ้นตั้งท่าตี…แต่เคียวในมือกลับหายไป!
"อ้าวเฮ้ย!!?"
ทามะตะโกนทันที "นั่นมันเคียวล่องหนระดับ S ใช้ไม่ถูกวิธีมันจะกลืนผู้ใช้นะเฟ้ย!"
ฮาเซกิหันไปยิ้มกว้าง "แต่ตอนนี้ผีอยู่ตรงหน้านะทามะ!!" แล้วก็เงื้อไม้เบสบอลล่องหนฟาดเปรี้ยง!
เสียงฟาดวิญญาณดังกังวานกลางตลาดแบบไม่มีใครเห็นอาวุธ
“อ๊ากกกก วิญญาณนั่นโดนตีหัว!?”
ชาวบ้านพากันตะลึง ส่วนผีหลุดระบบก็กระเด็นออกจากร่างมนุษย์ พร้อมคำพูดสุดท้ายแบบงง ๆ
“โดนอะไรฟะ…!?”
หลังภารกิจ
ยูนะลากหูฮาเซกิกลับไปยมโลกทันที
“นายไปขโมยของจากโกดังระดับ S ได้ยังไง!?”
“ขโมยอะไรกันล่ะ แค่หยิบมาใช้นิดหน่อยเองงงง”
ยูนะเอามือกุมขมับ ก่อนยื่นใบเตือน “สองใบเหลืองเท่ากับใบแดงนะฮาเซกิ...ระบบจะคัดชื่อออกจากยมโลกแน่ ๆ ถ้าโดนอีก!”
ทามะเดินมาเบะปากใส่ “เฮอะ ทีนี้รู้รึยังว่าของระดับสูงไม่ใช่ของเล่น”
ฮาเซกิลูบท้ายทอยหัวเราะแห้ง ๆ “แต่มันเท่ดีอ่ะ ท่าทางจะมีอีกหลายชิ้นแหะในโกดังนั้น…”
ทามะ-ยูนะ (พูดพร้อมกัน): “ห้ามแม้แต่คิดเลยนะเว้ย!!”
0 ความคิดเห็น