ยมโลกที่ไม่เหมือนเดิม
ผ่านไปหนึ่งเดือน ยมโลกใหม่กลายเป็นศูนย์รวมพลังแห่งความรู้สึก วิญญาณไม่ได้ถูกลบทันที แต่ได้รับการฟัง การยอมรับ และการบอกลาอย่างอ่อนโยน
ทุกพื้นที่มีสิ่งที่เรียกว่า ‘จุดพักใจ’ – จุดเล็ก ๆ ที่ให้วิญญาณได้ตั้งคำถาม หัวเราะ ร้องไห้ และสงบ
ฮาเซกิกลายเป็นยมทูตขวัญใจผู้คน ส่วนยูนะได้รับฉายา 'คุณหัวหน้าขาโหดแต่ใจนุ่ม'
กลับไปยังจุดเริ่มต้น
ฮาเซกิยืนอยู่หน้าบ้านหลังเก่าที่เขาเคยหลงทางในตอนเป็นวิญญาณครั้งแรก
เขาพูดกับตัวเองว่า
"ขอบคุณที่ตอนนั้นข้ายังมีความรู้สึก... และขอบคุณที่ไม่มีใครลบมันไป"
ทามะในร่างวิญญาณแสงส่องเบา ๆ จากฟ้าเหนือหัว แม้จะพูดไม่ได้ แต่ก็เหมือนมีเสียงกวนประสาทเบา ๆ ลอยมา
"อย่าคิดมากล่ะ เจ้ามนุษย์!"
จุดจบของเรื่องราว (หรือจุดเริ่มต้นใหม่?)
ระบบไม่ได้เป็นแค่เครื่องกลอีกต่อไป แต่มันมีหัวใจที่เรียนรู้จากมนุษย์
และยมทูต... ก็ไม่จำเป็นต้องเดินตามตำราอีกแล้ว
ยูนะพูดยิ้ม ๆ กับฮาเซกิ
"เจ้าเนี่ย... เป็นยมทูตนอกตำราจริง ๆ เลยนะ"
ฮาเซกิหัวเราะลั่น
"ก็ดีกว่าเป็นยมทูตที่ไร้หัวใจใช่ไหมล่ะ?"
บทส่งท้าย
ในโลกที่เคยเย็นชาดั่งน้ำแข็ง วันนี้กลับอุ่นเหมือนแสงแดดอ่อน ๆ
และแม้จะไม่มีตำราเล่มไหนบันทึกการเปลี่ยนแปลงนี้ไว้... แต่ทุกวิญญาณที่ผ่านยมโลก จะรู้ว่าที่นี่ ไม่ใช่จุดจบ
แต่มันคือการเริ่มต้นใหม่ที่เต็มไปด้วย ‘หัวใจ’
(จบบริบูรณ์)
0 ความคิดเห็น