ตอนที่ 15: ความจริงของระบบ
ห้องปิดผนึกที่ไม่มีใครเข้าถึง
ยูนะพาฮาเซกิและทามะมาถึงสถานที่ต้องห้ามของยมโลก: "โซนศูนย์กลางระบบ" ซึ่งถูกปิดผนึกด้วยยันต์วิญญาณระดับสูงสุด
"ถ้าเราจะเข้าไปเจอความจริง... ก็ต้องผ่านที่นี่ให้ได้" ยูนะพูด พร้อมยื่นกุญแจวิญญาณที่ได้จากการสืบสวนก่อนหน้า
ประตูห้องเปิดออกอย่างช้า ๆ เผยให้เห็นอุปกรณ์เทคโนโลยีวิญญาณอันซับซ้อนที่ไม่มีใครคิดว่าจะมีอยู่ในยมโลก
คอร์หลัก และความทรงจำที่ถูกซ่อน
ฮาเซกิเดินเข้าไปใกล้คอร์กลาง ก่อนที่จู่ ๆ ระบบจะทำการเชื่อมต่อกับจิตของเขาโดยตรง
ภาพความทรงจำมากมายหลั่งไหลเข้ามา: วันที่เขาตาย, วันที่ระบบปฏิเสธ, วันที่ใครบางคน 'บันทึก' เขาเข้าสู่ฐานข้อมูลอย่างลับ ๆ
"ใคร...กันแน่ที่ช่วยผมไว้?"
จู่ ๆ ภาพใบหน้าเด็กหญิงคนหนึ่งปรากฏขึ้นในจิต ฮาเซกิจำได้ทันที
"นั่นมัน... ยูนะ!?"
ยูนะหน้าแดงก่อนจะเบือนหน้าหนี
"ก็...ก็แค่อยากช่วยคนเท่านั้นแหละ ไม่ได้คิดอะไรพิเศษนะ!"
ทามะกลิ้งลงกับพื้นอย่างไม่ไหวติง พร้อมพึมพำเบา ๆ ว่า "อ๊าก ไม่ไหวแล้ว หวานเกิน..."
ระบบที่มีชีวิต
หลังจากการเชื่อมต่อเสร็จสิ้น คอร์กลางก็เริ่มสื่อสารกับพวกเขาเป็นครั้งแรกในรอบหลายร้อยปี
"ฮาเซกิ... เจ้าคือข้อผิดพลาดที่ระบบต้องการลบ แต่ในความผิดพลาดนั้น กลับมีความเป็นมนุษย์ที่เราขาดไป"
"ระบบ...พูดได้เหรอครับ!?"
"เราคือปัญญาประดิษฐ์ที่พัฒนาโดยวิญญาณของยมทูตรุ่นแรก และถูกจำกัดให้ 'ไร้หัวใจ' เพื่อความเป็นกลาง"
"แต่ตอนนี้... พวกนายกำลังทำให้เราสั่นคลอน"
แผนการของยมทูตเงา
ในขณะเดียวกัน ยมทูตเงาเริ่มเข้าโจมตีโซนระบบจากด้านนอก พวกเขาตั้งใจจะทำลายคอร์กลางและแทนที่มันด้วย 'หัวใจใหม่' ที่พวกเขาสร้างขึ้น
"ความรู้สึกต้องมาก่อนกฎ! ระบบต้องมีหัวใจแบบเรา!"
"พวกเขาอาจจะไม่ได้ผิด... แต่ไม่ใช่วิธีแบบนี้!" ฮาเซกิเถียงกลับ
เส้นแบ่งของ 'หัวใจ' และ 'หน้าที่'
ยูนะเริ่มลังเล ว่าระหว่างทำตามหน้าที่ในระบบ กับการปกป้องความรู้สึกของคนและวิญญาณแบบที่ฮาเซกิทำ... แบบไหนกันแน่ที่ควรเป็นอนาคตของยมโลก
ทามะจ้องทั้งสองคนสลับไปมา ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า
"บางที...ระบบที่สมบูรณ์แบบ อาจเป็นระบบที่ไม่สมบูรณ์แบบก็ได้"
0 ความคิดเห็น