ตอนที่ 13: รอยแผลในอดีต
สถานกักกันวิญญาณหมายเลข 7
ณ ขอบเขตชายแดนยมโลกตอนเหนือ มีสถานที่ต้องห้ามซึ่งแม้แต่ยมทูตระดับสูงยังหลีกเลี่ยง—"สถานกักกันวิญญาณหมายเลข 7" สถานที่ซึ่งใช้ขังวิญญาณผิดปกติและผู้ฝ่าฝืนกฎระดับสูงสุด
"นี่เราต้องมาจริงดิ!? ที่นี่น่ากลัวยิ่งกว่าหอสมุดตอนปิดไฟอีก!" ฮาเซกิร้องเมื่อพวกเขามาถึงหน้าอาคารเก่าแก่ที่มีกำแพงพลังงานล้อมรอบ
"นี่คือสถานที่ที่เราอาจได้เบาะแสเรื่องยมทูตนอกระบบ...พร้อมร่องรอยอดีตที่นายควรจำไว้ให้ดี" ยูนะพูดนิ่ง ๆ พลางเปิดม่านพลังงานให้พวกเขาเข้าไปข้างใน
ทามะกระโดดลงพื้นแล้วหยุดเงียบผิดปกติ
"กลิ่นนี้...กลิ่นของความทรงจำที่ไม่ควรมีอยู่..." เขากระซิบ
วิญญาณระดับต้องห้ามที่ยังไม่ถูกลบ
ในห้องขังลึกสุด มีวิญญาณชายผู้หนึ่งนั่งอยู่กลางห้อง เปลือยเปล่าไร้โซ่ตรวน แต่สายตากลับกดดันราวกับราชาเงามืด
"ฮาเซกิ...ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีก" เสียงชายคนนั้นเอ่ย ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเยือกเย็น
ฮาเซกิชะงัก ใจเต้นแรงราวกับภาพความทรงจำบางอย่างกำลังฉีกเปิดออกจากส่วนลึกของจิตใจ
"รู้จักกันเหรอ?" ยูนะถาม แต่สีหน้าฮาเซกิกลับซีดเผือด
"ผม...ผมเคยเป็นมนุษย์ที่เขาช่วยไว้ แต่กลับทำให้เขา...กลายเป็นวิญญาณต้องห้ามแทน"
ทามะกัดฟันแน่น "นั่นคือเหตุผลที่นายถูกเลือกให้เป็นยมทูต ทั้งที่ไม่มีคุณสมบัติเต็มขั้น...เพราะวิญญาณนี้ยอมแลกโควตาตัวเองให้!"
ความจริงที่ต้องเผชิญ
วิญญาณชายเล่าความจริงทั้งหมด: เขาคือยมทูตระดับสูงที่ละเมิดกฎเพื่อช่วยชีวิตมนุษย์หนึ่งคน—ฮาเซกิ เมื่อสิบปีก่อน และนั่นทำให้เขาถูกจำกัดเสรีภาพและลบจากประวัติระบบ
"นายมีอิสระเพราะฉันผิดกฎ แต่วันนี้...พวกเขากำลังไล่ล่าคนที่เหมือนนาย เพราะระบบเริ่มกลัวสิ่งที่เรียกว่า 'หัวใจ'"
ยูนะเงียบไป มือที่ถือเคียวแน่นขึ้นเล็กน้อย
"บางทีเราควรถามตัวเอง ว่าเราเป็นเครื่องมือของระบบ หรือเป็นยมทูตเพื่อรักษาความยุติธรรมจริง ๆ"
คำเตือนสุดท้าย
ก่อนจากกัน วิญญาณชายส่งคำเตือนด้วยเสียงเคร่งขรึม
"ยมทูตนอกระบบ...ไม่ได้มีแค่หนึ่ง และพวกเขาไม่ได้ต้องการแค่ล้มระบบ—แต่ต้องการสร้างระบบใหม่ ที่ไม่มีใครหลุดจากการควบคุมได้อีก"
ฮาเซกิรู้ตัวทันที ว่าเส้นทางข้างหน้าจะไม่ใช่แค่ 'ภารกิจต่อวิญญาณ' อีกต่อไป แต่มันคือสงครามแนวคิด—ระหว่างการมี 'อิสระ' และการ 'ถูกจัดการ'
0 ความคิดเห็น