🕯️ ตอนที่ 2: ยมทูตมือใหม่กับแมวขี้บ่น
“เฮ้ย!? แมวพูดได้เรอะ!?”
[ห้องว่างในยมโลก]
แสงสลัว ๆ จากตะเกียงลอยกลางอากาศส่องเงาแปลกประหลาดบนผนังห้องไม้ที่ดูเหมือนหลุดออกมาจากบ้านญี่ปุ่นสมัยเอโดะ...แต่มีโทรทัศน์จอตู้กับไมโครเวฟวางอยู่ตรงมุมห้องซะงั้น
ฮาเซกิ:
“โอ๊ยยย…หัวจะระเบิด! ตื่นมาปุ๊บ ก็โดนบอกว่า ‘ตายแล้ว’ ปั๊บ…”
เขาเอาหัวกระแทกหมอนหลายที
“ใครจะไปคิดว่าโลกหลังความตายมันยุ่งยิ่งกว่าโลกคนเป็นอีกวะ!”
เสียง “แกรกๆ” ดังมาจากข้างประตู
???:
“โอ๊ย ขยับหน่อยไม่ได้เหรอ! ห้องแมวอยู่ไหนของแมวมันฟะเนี่ย!”
ประตูเปิดผาง! แล้ว…แมวก็เดินเข้ามา — ใช่ครับ แมว!
แมวตัวอ้วน ขนปุกปุยสีขาว มีจุดดำตรงคิ้ว ดูเหมือนคิ้วขมวดอยู่ตลอดเวลา... แถมห้อยป้ายชื่อไว้ว่า “ทามะ (TAMA)” ด้วยฟอนต์ Comic Sans
ทามะ:
“เฮ้อออออออ... ได้กลิ่นคนโง่จากที่ไกลแค่ยมโลกเลยจริง ๆ ด้วยสินะ”
หาวยาวแบบเบื่อชีวิต
ฮาเซกิ (ตกใจ):
“เฮ้ย! แมวพูดได้!!?”
ทามะ (มองแรง):
“วิญญาณอย่างนายยังพูดได้เลย แล้วทำไมแมวจะพูดไม่ได้?”
ฮาเซกิ:
“…เออ จริงแฮะ”
[บทสนทนาแรกแบบคู่กัด]
ทามะ:
“ขอแสดงความยินดีด้วย นายคือ ‘ยมทูตฝึกหัดที่ระบบไม่ต้องการ’ คนแรกในรอบ 600 ปี”
พูดพร้อมยื่นเอกสารแผ่นหนึ่งที่เขียนว่า ‘Rejected’ ตัวใหญ่เบ้อเร่อ
ฮาเซกิ:
“อ้าว แล้วไงต่อล่ะ จะให้ฉันทำอะไร? กลับไปเกิดใหม่เลยมั้ย?”
ทามะ (จิ๊ปาก):
“นายนี่มันโง่จริง ๆ สินะ การกลับชาติมีขั้นตอน นายยังไม่ผ่านระบบประเมินจิตวิญญาณไงเล่า!”
“ง่าย ๆ ก็คือ นายยัง ‘มีพลังงานตกค้าง’ และ ‘ติดระบบ’ อยู่ = ต้องทำงานใช้หนี้กรรมก่อน!”
ฮาเซกิ:
“…นี่ฉันตายแล้วยังต้องทำงานอีกเรอะ!?”
[ทามะอธิบายระบบแบบกวน ๆ]
ทามะเปิดพอร์ทัลเล็ก ๆ (เหมือน hologram tablet ลอยได้) ขึ้นมา แล้วโชว์ข้อมูลแปลก ๆ
ทามะ (น้ำเสียงเป็นครูสอนเด็กอนุบาล):
“ระบบยมโลกแบ่งวิญญาณออกเป็น 3 ประเภทนะ:
-
วิญญาณสมบูรณ์ – เข้าสู่ระบบเวียนว่ายได้ทันที
-
วิญญาณติดบ่วง – ต้องส่งให้ยมทูตช่วยเคลียร์
-
วิญญาณขัดข้อง – อย่างเช่นนาย…”
ฮาเซกิ:
“แปลว่า…ฉันคือบั๊กของระบบ??” 😭
ทามะ (กอดอก มองเหยียด ๆ):
“แปลว่า นายคือคนที่ระบบโยนทิ้ง… แล้วโยนมาหาฉัน!”
[ฝึกงานแบบไม่มีความสมัครใจ]
ทามะ (แจกใบฝึกงาน):
“ภารกิจของนายคือเป็น ‘ยมทูตช่วยเหลือกรณีพิเศษ’
พอแปลแบบบ้าน ๆ ก็ = วิญญาณที่ระบบไม่อยากแตะ → ก็โยนให้นายจัดการ!”
ฮาเซกิ:
“แบบนี้ก็แย่กว่ายมทูตธรรมดาน่ะสิ!”
ทามะ (ยักไหล่):
“ยินดีต้อนรับเข้าสู่ตำแหน่ง ‘ยมทูตนอกตำรา (Reaper Rejected)’ จ้ะ!”
[เริ่มต้นภารกิจแรก (แอบทิ้งปมตอนหน้า)]
ทามะพาฮาเซกิออกไปยัง “เขตทดลองที่ 3” ซึ่งเป็นเหมือน simulation โลกคนเป็น
ทามะ (พูดขณะเดินไป):
“จำไว้นะ เจ้าบื้อนี่… นายต้องเก็บ ‘เคียววิญญาณ’ ด้วย ไม่ใช่เดินตัวเปล่า!”
ฮาเซกิ (ถือเคียวเล็ก ๆ เหมือนจอบขุดดิน):
“ขะ…แค่นี้พอไหมอะ?”
ทามะ:
“เหอะ เดี๋ยวก็รู้…”
กล้องแพนไปเห็นเงาดำๆ ที่กำลังมองอยู่จากมุมตึกสูง
และเสียงกระซิบบางอย่างดังมา…
เสียงลึกลับ:
“ในที่สุด… ยมทูตที่ระบบไม่รับ ก็โผล่มาจนได้”