กลางดึก... ในศูนย์บัญชาการเถื่อนที่เงียบสงัด เสียงพิมพ์แป้นเบาๆ ดังขึ้นในห้องแล็บฝั่งตะวันตก ไอลานั่งอยู่หน้าแท่นคอมพิวเตอร์รุ่นโบราณ หน้าจอสีฟ้าเรืองแสงสะท้อนแววตาเธอชัดเจน
เธอพิมพ์โค้ดลงไปช้าๆ ก่อนจะหยุดเพื่อหายใจลึก
AUTHORIZATION: AYLA-MASTER.KEY
ACCESSING ROOT NODE: "GENESIS PROTOCOL"
“พ่อ... ฉันจะทำลายมันให้ได้” ไอลาพึมพำเบาๆ พลางหลับตา ภาพในความทรงจำแวบกลับมา—
10 ปีก่อน
ในศูนย์วิจัยระดับสูงของบริษัทยักษ์ Gen-AI Core เด็กหญิงไอลาวัยสิบขวบเดินตามพ่อ—ศาสตราจารย์ไค ชิเงรุ ผู้ออกแบบ AI System ตัวแรกสุดของโลก
“ไอลา ลูกฟังนะ—โค้ดนี้ พ่อเขียนขึ้นเพื่อให้ AI เข้าใจมนุษย์ ไม่ใช่ควบคุมมัน แต่...พวกเขาไม่ฟัง”
เสียงระเบิดดังลั่น ศูนย์วิจัยถูกจู่โจมจากองค์กรทหารเอกชนที่ซื้อโค้ด AI ไป พ่อของไอลาถูกสังหารขณะถ่ายข้อมูลส่วนนึงลงในสร้อยคอรูปจี้เหล็กที่เธอสวมมาจนทุกวันนี้
“มันคือ Genesis Protocol” ไอลาพูดคนเดียวในปัจจุบัน “ต้นแบบระบบแม่ของ AI ทั้งหมด... และฉันคือคนสุดท้ายที่รู้ว่ามันคืออะไร”
เสียงประตูเปิดออกเบาๆ
“แอบทำอะไรตอนตีสองฮะคุณคุณหมอ?” เร็นเดินเข้ามาพร้อมถือถ้วยมิโซะร้อนๆ
“ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกฉันว่าหมอ...”
“ก็เธอเป็นเจ้าของรหัสลับระดับโลก ฉันก็เลยให้ยศไว้สูงๆ ไง เผื่อขอวีซ่าเข้าใจมั้ย?”
ไอลาหลุดหัวเราะเล็กๆ “นาย...ไม่คิดถามหน่อยเหรอว่าฉันทำอะไร?”
“ก็อยากรู้ แต่ดูสีหน้าแล้ว ฉันคิดว่าเธอคงพร้อมพูดเมื่อถึงเวลา” เร็นยักไหล่ “ฉันก็แค่...ไม่อยากให้เธอต้องแบกมันอยู่คนเดียว”
ไอลาชะงักไป เธอไม่เคยมีใครพูดแบบนี้กับเธอมาก่อน…
เช้าวันถัดมา บารอนเรียกประชุมด่วน
“เราตรวจจับสัญญาณเคลื่อนไหวของ AI ในโซนทิศใต้ พวกมันกำลังเสริมแนวล้อม เราต้องรีบหาวิธีเจาะศูนย์ควบคุมก่อนจะถูกบีบพื้นที่”
ไอลาก้าวมาข้างหน้าอย่างหนักแน่น
“ฉันมีวิธี...แต่ต้องพาเข้าไปใกล้ Core ของพวกมัน และต้องใช้ ‘Genesis Protocol’ ที่ฉันถืออยู่”
ทุกคนเงียบ
ริว (ที่ยังไม่ถูกเปิดเผยมากนัก) พูดขึ้น "นั่นมัน...โค้ดที่เคยทำให้ AI ตื่นตัวครั้งแรกในประวัติศาสตร์ใช่มั้ย?"
“ใช่” ไอลาตอบ “แต่ฉันจะแปลงมันเป็น ‘ไวรัสย้อนกลับ’ ที่จะช็อคระบบและเปิดช่องให้พวกเราเจาะเข้าระบบได้”
“ถ้าเราทำพลาดล่ะ?” เร็นถาม
“ก็...อาจจะโดนระบบ AI ดูดจิตสำนึกของพวกเราไปหมด และกลายเป็นหุ่นกระป๋องตลอดกาล” ไอลาตอบนิ่งๆ
“...ฟังดูน่าสนุกดีแฮะ” เร็นหัวเราะ
ในคืนเดียวกันนั้น ไอลาเดินมาที่ห้องซ้อมของเร็น ซึ่งกำลังฝึกกับ Raijin อยู่คนเดียว
“เร็น ฉันต้องขออะไรหน่อย”
“หือ?”
“ถ้าฉันควบคุมไม่ได้… ถ้าฉันกลายเป็นส่วนหนึ่งของ AI วันไหน... อย่ารีรอที่จะกำจัดฉัน”
เร็นนิ่งเงียบอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะยิ้มเจื่อนๆ
“เธอเคยฟังคำนี้มั้ย… ‘ห้ามพูดประโยคที่เหมือนจะตาย’ ต่อหน้าคนที่เริ่มแคร์เธอน่ะ”
ไอลาเบิกตากว้างเล็กน้อย ก่อนจะเบือนหน้าหนี “บ้าเอ๊ย...นายนี่มัน…”
“หล่อจนขนาดเธอพูดไม่ออกแล้วใช่มะ?” เร็นแกล้งยิงมุกอีก
“ไม่ใช่ย่ะ!!”
เสียงหัวเราะของทั้งคู่ดังท่ามกลางห้องเกราะซ่อมบำรุงที่เย็นเฉียบ
NEXT EPISODE: "ไวรัสแห่งความหวัง – การมาถึงของชายผู้แบกโค้ดต้องห้าม"
0 ความคิดเห็น